-
1 renuo
re-nuo, nuī, (nūtum), ere1) отклонять жестом, отрицательно качать головой ( annuendi renuendique motūs Q); выражать несогласие ( alicui T)2) не соглашаться, не одобрять, возражать (aliquid H etc. или alicui rei C, T)renuente aliquo O, M — против чьей-л. воли3) отклонять, отвергать, отказываться (convivium C; non r. mori Eccl) -
2 renuo
re-nuo, uī, ere, abwinken = ablehnen, verneinen, mißbilligen (Ggstz. annuo), multi renuēre, Ov.: renuit negitatque Sabellus, Hor.: oculo renuente, Ov.: annuendi renuendique motus, Quint.: übtr., renuente metro, da es das Versmaß nicht zuläßt, Prud. perist. 4, 162. – m. Dat., alci, Tac.: huic decem milium crimini, widersprechen, Cic.: m. Acc., renuis, quod iubet alter, Hor.: quid annuat mente vel renuat: Augustin.: nullum convivium, ausschlagen, Cic., laudem labori, versagen, Sabin. epist. – m. Infin., non renuo mori, Prud. perist. 14, 20. Vulg. psalm. 76, 3; Ierem. 5, 3 u. 9, 6.
-
3 renuo
re-nuo, uī, ere, abwinken = ablehnen, verneinen, mißbilligen (Ggstz. annuo), multi renuēre, Ov.: renuit negitatque Sabellus, Hor.: oculo renuente, Ov.: annuendi renuendique motus, Quint.: übtr., renuente metro, da es das Versmaß nicht zuläßt, Prud. perist. 4, 162. – m. Dat., alci, Tac.: huic decem milium crimini, widersprechen, Cic.: m. Acc., renuis, quod iubet alter, Hor.: quid annuat mente vel renuat: Augustin.: nullum convivium, ausschlagen, Cic., laudem labori, versagen, Sabin. epist. – m. Infin., non renuo mori, Prud. perist. 14, 20. Vulg. psalm. 76, 3; Ierem. 5, 3 u. 9, 6.